دکتر مهرداد ویس‌کرمی، عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی در پاسخ به قدس می‌گوید: بر اساس مشاهدات میدانی می‌توان گفت نهضت سوادآموزی در دهه نخست انقلاب اسلامی موفق بوده، به‌طوری که بعضی افراد از طریق آن حتی از دانشکده‌های علوم پزشکی دانش‌آموخته شده‌اند، اما پس از آن، موضوع کمی متفاوت می‌شود. در واقع با تداوم فعالیتش نتیجه‌ای مثل اجرای طرح کنترل جمعیت کشور در دهه۷۰ حاصل می‌شود به‌طوری که هزینه‌ها یا خسارت‌هایی که به‌دنبال دارد بیش از منافعش است.

وی طولانی شدن مدت فعالیت نهضت سوادآموزی در کشور را یکی از دلایل اصلی موفق نشدن این سازمان پس از دهه نخست انقلاب اسلامی می‌داند و می‌گوید: از سوی دیگر، پس از این دهه، گزارش‌هایی برای استخدام مربیان نهضت و پرکردن ساعات کار آن‌ها برای ماندن سازمان ارائه می‌شد که طبعاً موضوع تعارض منافع را پیش می‌آورد که این موضوع کارکرد جهادی این سازمان را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

وی تشکیل سازمان نهضت سوادآموزی را اقدامی اورژانسی یا ضربتی برای رفع سریع مشکل بالا بودن درصد بی‌سوادی جامعه که نزدیک به ۷۰درصد جمعیتش روستایی بودند، می‌داند و می‌گوید: فعالیت دراین سازمان در ابتدا به صورت جهادی و داوطلبانه بود اما به‌تدریج در قالب یکی از معاونت‌های وزارت آموزش و پرورش در آمد و حالت نیمه‌کلاسیک به خود گرفت به‌طوری که در حال حاضر نظارت کامل و دقیقی بر آن نمی‌شود.

نماینده مردم خرم‌آباد در خانه ملت می‌افزاید: از نظر کارشناسی بی‌شک ادامه فعالیت سازمان نهضت سوادآموزی براساس فلسفه نخست آن، دیگر موضوعیت ندارد، ضمن اینکه بی‌سوادی درحال بازتولید است و روش‌هایی که سازمان برای آموزش افراد استفاده می‌کند قدیمی هستند. بنابراین با توجه به شرایط موجود کشور باید ساختار این سازمان به صورت جدی مورد بازنگری قرار گیرد و این حداقل کاری است که باید در این حوزه انجام شود. البته شاید لازم باشد حتی فکری برای انحلال آن هم کنیم، چون امکان ادامه فعالیتش براساس رویکرد گذشته واقعاً ممکن نیست، مگر اینکه کسی تعریف دیگری از نهضت سوادآموزی ارائه دهد و یا کارکرد آن را دوباره تعریف کند که چنین کاری نیاز به برنامه‌ریزی و قانون‌گذاری جدید دارد.

وی در همین زمینه می‌افزاید: هرچند از بُعد کارشناسی، بازنگری در ساختار سازمان نهضت سوادآموزی الزامی است اما از آنجا که این نهضت با فرمان بنیان‌گذار انقلاب اسلامی و به عنوان یک کار جهادی تشکیل شده، پیش از هر اقدامی دریافت نظر رهبر معظم انقلاب در این موضوع خیلی راه‌گشا خواهد بود، چون شاید ایشان در خصوص فعالیت این سازمان نظر جدیدی داشته باشند.

ویس‌کرمی با اشاره به اینکه وزارت آموزش و پرورش می‌تواند مأموریت ریشه‌کنی بی‌سوادی را به عهده بگیرد، تصریح می‌کند: حالا که بحث کوچک‌سازی دولت مطرح است و از سوی دیگر لایحه برنامه هفتم توسعه در دست بررسی مجلس است، فرصت برای ادغام نهضت سوادآموزی در وزارت آموزش و پرورش بسیار مناسب است و با انجام این کار می‌توان افراد بی‌سواد را تا سطح سواد پایه در قالب مدارس بزرگسالان، مدارس عشایری و… آموزش داد.

وی در پاسخ به اینکه اگر فعالیت نهضت سوادآموزی پس از دهه نخست انقلاب اسلامی غیرضروری بوده چرا تاکنون جلو فعالیت آن گرفته نشده، می‌گوید: روال غلطی که بر مدیریت کشور سایه انداخته این است که پس از اجرایی شدن یک برنامه، کمتر کسی شهامت می‌کند آن را مورد بررسی دهد تا مشخص شود تداوم اجرای آن همچنان ضرورت دارد یا خیر، بنابراین اجرای برنامه با همان روند گذشته پیش می‌رود. در حالی که مثلاً وزیر یا سرپرست وزارتخانه‌ای حتی اگر برای ۱۰روز در این سمت باشد در صورتی که از نظر کارشناسی به این نتیجه برسد اجرای طرح موردنظر دیگر ضرورتی ندارد، باید اقدامات لازم را برای جلوگیری از آن انجام دهد.

وی در پاسخ به اینکه آیا کمیسیون آموزش و تحقیقات قصد ورود به موضوع یاد شده و ارائه طرحی در خصوص بازنگری در ساختار نهضت سوادآموزی را دارد، می‌گوید: برای انجام کارهای بزرگ، دل‌های بزرگ لازم است چون چنین کارهایی هزینه دارد و اگر هزینه‌ای که متناسب با وظیفه‌مان بود را پرداخت می‌کردیم کشور الان با خیلی از مشکلات مواجه نبود. بنابراین تردید دارم اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات بپذیرند با مربیان نهضت سوادآموزی، آن هم در سال برگزاری انتخابات مجلس درگیر شوند. با وجود این امیدواریم موضوع از طریق کمیسیون تلفیق به نتیجه برسد.

انتهای خبر/